ثنا ثنای الهی

او آمد که مرهمی باشد بر دل رنجور مظلومان و مژده‌ای باشد برای نوید آینده‌ای متعالی برای انسانیت و پایانی باشد بر ظلمت جاهلیت. پیامبری که به‌درستی او را پیامبر رحمت نامیده‌اند و خالق نیز وی را رحمة للعالمین نامید. پیامبری که بزرگ‌ترین معجزه‌اش، مکارم اخلاق و حسن خلق بود و به‌وسیله این سلاح قوی، دل‌های تمام مؤمنان را از آن خود نمود و برای اولین بار در تاریخ بشر، حکومتی بنا نهاد بر پایه عدالت و مهرگستری. آیین اسلام را سراسر نور بود، از جانب خدا به مؤمنان هدیه کرد.

آمنه (سلام‌الله علیها) در زمان بارداری می‌گفت که هرگز احساس نکرده که باردار شده و هیچ‌گاه باری سنگین همچون زنان دیگر را در خود نیافته است. گفته‌اند پیامبر (صلی‌الله علیه و آله و سلم) در هنگام متولد شدن پاکیزه و تمیز بود و خون و چیزهای دیگر به همراه او از شکم مادر خارج نشد. همین‌طور می‌گویند زمانی که پیامبر (صلی‌الله علیه و آلهِ و سلم) متولد شد سر به‌سوی آسمان بلند کرد و سپس برای خداوند تبارک‌وتعالی سجده نمود.

و اما وقتی‌که می‌رفت تا دین آسمانی وی «اسلام» با کید و کینه دشمنانش به فراموشی سپرده گردد؛ نواده وی، «صادق آل محمد (ع)» به پا خواست و با درایتی علوی، دوباره احیا نمود. امام صادق(علیه‌السلام) در هنگام طلوع فجر روز جمعه 27 ربیع‌الاول سال 83 هـ ق در شهر مقدس مدينه به دنيا آمدند، پدر آن بزرگوار حضرت امام باقر(علیه‌السلام)، و مادر آن بزرگوار امّ فروه دختر قاسم بن محمد بن أبى بكر بودند.